tag:blogger.com,1999:blog-47208062171036852962024-03-13T16:48:46.599+01:00Spotkania Teatralne INNOWICAUnknownnoreply@blogger.comBlogger9125tag:blogger.com,1999:blog-4720806217103685296.post-37366080411701646442023-12-20T11:02:00.000+01:002023-12-20T11:02:03.849+01:00Wesołych Świąt<p> </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj2Q_QDzDE1c7vU-7zqtGQd5LV6ZCxr6emE3EpnaHtE7Da2y16RpJHZgDctsP8mt2x9Dgxhv9CB2xBBQW1jSlgb6MJC6GCde_hPxHTWpAzRVlMEXKODY_d8uhhqqARpibCuodos826QtHhMTXmRd0U7uvaInlQ8mXF_5KX-DA8YW84ti26jwlvgipAPE_b/s746/Zrzut%20ekranu%202023-12-19%20102222.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="745" data-original-width="746" height="565" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgj2Q_QDzDE1c7vU-7zqtGQd5LV6ZCxr6emE3EpnaHtE7Da2y16RpJHZgDctsP8mt2x9Dgxhv9CB2xBBQW1jSlgb6MJC6GCde_hPxHTWpAzRVlMEXKODY_d8uhhqqARpibCuodos826QtHhMTXmRd0U7uvaInlQ8mXF_5KX-DA8YW84ti26jwlvgipAPE_b/w565-h565/Zrzut%20ekranu%202023-12-19%20102222.jpg" width="565" /></a></div><br /><p></p><p><i><b><span style="font-family: georgia; font-size: large;">Cicha noc, święta noc, Pokój niesie ludziom wszem…</span></b></i></p><b><span style="font-family: georgia; font-size: large;"><br /></span></b><p><b><span style="font-family: georgia; font-size: large;">Świąt spokojnych, Świąt radosnych, chwili zadumy i czułości, i dobrego zdrowia życzymy Wam przyjaciele, partnerzy i sympatycy z całego serca.</span></b></p><b><span style="font-family: georgia; font-size: large;"><br /></span></b><p><b><span style="font-size: large;"><span style="font-family: georgia;">Festiwal Innowica / Stowarzyszenie Przyjaciół Nowicy</span> </span></b></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4720806217103685296.post-19810788143899765602023-09-18T09:49:00.011+02:002023-11-09T08:31:54.870+01:00Innowica 2023 - relacja z relacji<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbtmRRejTNAboHVS1tvMi8nb9xMJI1uUjc40nsBG6UblWelmTpMgJtaABnsjs9YINcn_55y67i4pJ9WkUtPOCBhQ4wB9NJJcDz961DRk_b4NZohX7OrUH5iSusDT9FMp7QTs8yUooFT-LA38QCthrblCL_SrUEpYqNXpF_L-EsOv2uWmQyftaS4XA14pTv/s2048/374215356_701970895302302_989691407627262334_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1365" data-original-width="2048" height="385" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbtmRRejTNAboHVS1tvMi8nb9xMJI1uUjc40nsBG6UblWelmTpMgJtaABnsjs9YINcn_55y67i4pJ9WkUtPOCBhQ4wB9NJJcDz961DRk_b4NZohX7OrUH5iSusDT9FMp7QTs8yUooFT-LA38QCthrblCL_SrUEpYqNXpF_L-EsOv2uWmQyftaS4XA14pTv/w578-h385/374215356_701970895302302_989691407627262334_n.jpg" width="578" /></a></div><div style="text-align: center;"><i><span style="font-size: x-small;">Terminus A Quo (fot. Peter Beym)</span></i></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div>16 Spotkania Teatralne Innowica 2023 za nami. Tradycyjnie wypadałoby napisać kilka słów z tegorocznej edycji ... Osobiście - miała dla mnie znaczenie wyjątkowe. Powodów jest kilka, ale zdradzę tylko dwa najważniejsze. Po pierwsze - nie pamiętam takiej sytuacji, żeby ze strony publiczności i zaproszonych artystów padło tyle ciepłych słów pod adresem festiwalu i jego organizatorów. Nie ma nic cenniejszego i bardziej budującego na przyszłość. I po drugie - usłyszałem opinię, że w tym roku festiwal powrócił do "korzeni" w odróżnieniu od większości festiwali, które pogubiły się albo wypaliły "koncepcyjnie". Innowica poszybowała w tym roku totalnie - w kierunku czystej sztuki - bez gwiazdorstwa i komercji.</div><div><br /></div><div>Dlatego - aby tegoroczna relacja była zupełnie inna nie będę wznosił subiektywnych ochów/achów nad każdym wydarzeniem, ale oddaję głos publiczności i artystom. W imieniu organizatorów raz jeszcze dziękuję: wspaniałej innowickiej publiczności; wszystkim Artystom, którzy zechcieli przyjąć nasze zaproszenie, mieszkańcom wsi Nowica - miejscowym i przyjezdnym, którzy gościli nas pod swoim dachem; wszystkim, którzy wsparli nas w naszej akcji crowdfoundingowej i w każdej innej formie - ciepłym słowem, miłym gestem etc. Postaramy się by było jeszcze lepiej. Do zobaczenia w 2024 roku.</div><div><br /></div><div style="text-align: right;"><b>Piotr Bussold</b></div><div><br /></div><blockquote><div><div>"Życzenie ciszy"</div><div><br /></div><div><i>Co się dzieje czekając w ciszy</i></div><div><i>Wypełniasz lukę w środku?</i></div><div><i>Jakie obrazy wyskakują</i></div><div><i>Wewnątrz i na zewnątrz?</i></div><div><br /></div><div>I spent wonderful time at InNOWICA Festival. Deep gratitude for the very warm welcome from all the people there. I come back with my heart full of joy. Wonderful festival organized with expertise and passion, in a very magic place. A village immersed in the Nature and in others times. Such a beautiful experience.Thanks all the festival people. I felt at home. </div><div><br /></div><div>Bellissima esperienza in Polonia al festival InNowica. Un calorosissimo benvenuto da parte del pubblico, degli organizzatori e di tutte le persone coinvolte nel festival. Ho avuto la fortuna di assistere alle magnifiche performance di Sylwia Hanff e Marek Kowalski, intense e di grande ispirazione per me. Un grande grazie a Sylwia Hanff per avermi coinvolta in questa magnifica avventura e insieme a Marek, fantastici compagni di viaggio. Gratitude per Piotr Bussold per l'invito e per la calorosa accoglienza, un grande incontro. Un grande grazie a tutte le persone che ci hanno ospitato e supportato (chiedo scusa se non ricordo tutti i nomi). Un grande grazie Michele Marchesani per la musica innovativa e stimolante. Ritorno con il cuore pieno di gioia.</div><div><br /></div><div>Podziękowania dla Piotr Bussold i InNOWICA Festival i wspaniałej polskiej publiczności. Dziękuję Sylwia Hanff.</div><div><br /></div><div style="text-align: right;"><b>Maruska Marulyn Ronchi (Jinen Butoh, Włochy)</b> </div></div></blockquote><br /><br /><blockquote>Tak sobie siedzę w pracy i myślę, czy To miejsce w ogóle i naprawdę istnieje ? I kiedy zamknę oczy, to już wiem, że tak. I choć nie potrafiłabym w nim żyć, to to, że jest sprawia, że tu, gdzie teraz siedzę, żyje się o wiele inaczej! Czy jakoś tak? Piotr, Sroczka, Anton, Uszi, Bolek ... Wszyscy ... Serduszko.<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Dorota Lewandowska (Teatr Resursa/3D Projekt)</b></div></blockquote><br /><br /><blockquote>Ach, jakie to było niesamowite doświadczenie! Pod skrzydłami Fundacji Malczoff, my, z teamu Teatr Wierszalin, mieliśmy okazję wystąpić na jednym z najbardziej unikatowych festiwali teatralnych: InNowica. Kto raz tu przyjechał, wie, że to jedno z najbardziej niebanalnych miejsc. Miejsce to jest jak z innej rzeczywistości, gdzie nie tylko natura, ale i ludzie tworzą wyjątkową atmosferę. Gdy nasze „Głosy ciemności” autorstwa Michał Zdunika zabrzmiały wśród duchów łemkowskich, poczuliśmy, że jesteśmy częścią czegoś znacznie większego. Nie da się tego opisać, to trzeba poczuć.<br /><br />Występowaliśmy w towarzystwie artystów z różnych zakątków świata: Włoch, Ukrainy, Słowacji, Niemiec i oczywiście Polski. Ale mimo tych różnic, wszyscy łapaliśmy te same, teatralne fale. Jeżeli chodzi o lokalną społeczność Nowicy, ich życzliwość i ciepło były jak balsam dla duszy. Można by rzec, że miejsce to, pomimo dalekiej lokalizacji i kiepskiego zasięgu, było centrum świata dla każdego, kto tam był. Magia tego miejsca, była nam potrzebna, a chwile tam spędzone były jak oddech dla naszych duszy. To dobry początek nowego sezonu teatralnego!<br /><br />Nie możemy też nie wspomnieć o tym, że nasz występ cieszył się ogromnym zainteresowaniem. Niestety, nie wszyscy chętni mogli się pomieścić, ale obiecujemy, że wrócimy i zagramy dla wszystkich! Do zobaczenia za rok!<br /><br />Dziękujemy wspaniałym organizatorom i cudownej publiczności. Wasze wsparcie i entuzjazm napędzają nas do dalszej pracy. Do zobaczenia na kolejnym festiwalu!<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Malczoff / Wieszalin</b></div></blockquote><br /><br /><blockquote>Dziękujemy! Magiczna energia, miejsce organizatorzy i publiczność. Dziękujemy z całym Terminus A Quo że mogliśmy uczestniczyć w tym wyjątkowym święcie Sztuki.<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Konrad Gramont (Terminus A Quo)</b></div></blockquote><br /><br /><blockquote>Tuż przed naszym spektaklem spadł deszcz, jak grom z jasnego nieba! Cała scenografia, światła i nagłośnienie zmokło kompletnie... zagraliśmy więc do jednego światła (Tomek Urbański jesteś the Best!) I do jednego mikrofonu (Leszku nigdy Ci tego nie zapomnę co robisz od 16 lat na InNowica !) Aktorzy i muzycy - czapki z głów!!!<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Małgorzata Przędzak (Teatr Scena M / Teatr Robotniczy)</b></div></blockquote><br /><br /><blockquote>"<i>Dotykasz absolutu</i>" - nieustannie zadziwiają mnie takie zwroty po performansach. To była improwizacja, więc poprzedni opis jest nieaktualny. Wydarzyło się to, co wydarzyć się miało. Pojawiło się to, co pojawić się miało. Stałam się tym strumykiem, a on stał się mną i poprowadził mnie w nieznane. Może ku Absolutowi... nie wiem... to Wy widzowie wiecie...<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Sylwia Hanff (Limen Butoh)</b></div></blockquote><br /><br /><blockquote>I tak nie odda się tej atmosfery. Tam trzeba być, by to poczuć sobą całym. Tak, bez patosu i eleganckich lakierków. Te Spotkania były dla mnie jednymi z lepszych, na których byłem. Niesamowita atmosfera, od mistycyzmu przez komedie az do bajki. Wieczory i noce w oparach niesamowitych brzmień, poranki z kamerą w pościgu za ślimakami ... Drodzy aktorzy, artyści, muzycy, tuziemcy, przyjaciele /N9/ - Wszystkim Wam bez wyjątku: Dziękuję<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Anton Grosch</b></div></blockquote><br /><br /><blockquote>Pokazy butoh Maruska Marulyn Ronchi Sylwia Hanff i Marek Kowalski na festiwalu 16 Spotkania Teatralne Innowica 2023 - eksploracje żywiołów, tematów, obrazów. Bardzo poruszające doświadczenie. Misterium na granicy lata. Butoh daje unikatową przestrzeń na ekspresję kondycji człowieka, ciała, egzystencji w kryzysie. Wtedy, kiedy bezpieczna codzienność pęka, robi się wrażliwie, czasem strasznie, tam właśnie dzieje się butoh. Dziś jest dużo, za dużo dosłowności i publicystyki, za mało metafory i miejsca sztukę-rytuał. Za każdym razem kiedy mam możliwość zanurzać się w świecie butoh, czuję jak bardzo mi tego na co dzień brakuje.<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Joanna Sarnecka</b></div></blockquote><br /><br /><blockquote>Jestem poruszony do głębi pieśnią wody Sylwii Hanff, pieśnią ziemi Marushki i pieśnią drzew Marka. Tak bardzo splatają się z moim tu i teraz, z nierówną walką o przestrzeń dla braci drzew, dla sióstr rzek, dla ziemi. Zawarte w drobnych gestach dramaty wgryzają się w umysł i w serce boleśnie, choć pięknie. Płakałem na "Śnie o pralesie" - jednym z najpiękniejszych i najczystszych spektakli jakie widziałem. To przeżycie niemal mistyczne. Kiedy jeden z aktorów runął na ziemię widziałem w tym śmierć karpackiego pralasu (w tym dniu dowiedziałem się o kolejnej wycince kilkusetletnich drzew) nie mogłem się uspokoić. Ukojenie miały przynieść Jana i Anja opowieścią o Pauli Bush - szefowej cyrku w czasach pierwszych faszystów, ale śmiech w cieniu katastrofy, nie odpędzi dramatycznego finału, po którym można powiedzieć jedynie ... nie ma.<br /><br />To piękny festiwal. Jesteś w nim cały, tu i teraz. I zostaje z tobą na długo, na to późniejsze... Tu i teraz. Dzięki Mateusz Sora za festiwal i chwilę przed. Dzięki Piotr Bussold ! Dzięki Ania Woźniak za rozmowy i małą Toskanię w łemkowskiej chacie i za opowieści... Dusza i ciało.<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Radek Łabarzewski</b></div></blockquote><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br /><br /><blockquote>16 Spotkania Teatralne Innowica 2023 - tradycyjnie Piotr Bussold, dyrektor artystyczny festiwalu, zaprosił widzów (i nie tylko Alicję) w Krainę Czarów. Dom Muzyków i cała przestrzeń wsi Nowica (i nie tylko, przestawienia odbywały się również w Zdyni i Uściu Gorlickim) była magiczną platformą ekspozycji sztuki. W różnych formach i w odmiennych percepcjach. Był teatr, była muzyka i wylewająca się z każdego zakamarka przestrzeni i czasu - Improwizacja. Osobiście w tym roku skupiłem się na programie muzycznym festiwalu. Doświadczyłem, trzech, nocnych (przy majaczącym w pełni Księżycu) koncertów, które w mojej percepcji były zjawiskowe i na długo zostaną w mojej pamięci - Czerwie, Tatvamasi i Oranżada. Wisienką na torcie każdego z koncertów były, wręcz halucynacyjne i świetnie integrujące się z muzyką, wizualizacje Cinemanual. Zaproszone przez Piotra zespoły ukazały, bogactwo muzycznej sceny spoza głównego nurtu. Gdzieś skrywane dla szerszej grupy odbiorców funkcjonują od wielu lat... Sławek Gołaszewski takie zjawiska określał mianem undergroundu lub kontr-kultury. A ja nazywam Twórców i Odbiorców takich "performensów" Podróżnikami i/lub Odkrywcami. I gorąco zachęcam do przypomnienia sobie lub doznania wymienionych przez ze mnie powyżej zespołów. Warto! Choć ciało po trzech dniach i nocach intensywnych doznań, zmęczone to, dusza zdecydowanie jest wymasowana.<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Paweł Sky</b></div></blockquote><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen="" class="BLOG_video_class" height="465" src="https://www.youtube.com/embed/ELTRJIrSwuM" width="558" youtube-src-id="ELTRJIrSwuM"></iframe></div><br /><br /><blockquote>16 InNowica za nami! Znowu było pięknie i emocjonalnie. Poruszający spektakl "Sen o pralesie", na podstawie opowiadania "<i>Bambi</i>" Felixa Saltena, pokazał słowacki zespół Korene & Kosti. Mimo, że o zabijaniu, władzy, destrukcji i bezsilności mówi się i krzyczy, to umiejętność opowiedzenia historii młodego jelonka poprzez ciało, lalki i śpiew mocno dotarła do mych trzewi. Maruska Ronchi/SylwiaHanff/Marek Kowalski zabrali mnie w podróż do głębi ciała, wyostrzyli moje zmysły, co w połączeniu z naturą miało moc niepowtarzalną. Z pewnością sięgnę po powieść "<i>Bombel</i>" Mirosława Nahacza, prozy, która była inspiracją spektaklu zrealizowanego przez Międzypokoleniową Grupę Teatralną "Plemię". A na Malczoff Projekt/Wierszalin nie wszyscy weszli, ale mam nadzieję, że przyjadą jak powstanie już cały spektakl. Przy pełni księżyca pięknie zabrzmiały Czerwie z Markiem Tomalikiem z Gabinetem doktora Caligari. Generalnie wszystkie muzyczne propozycje wybrzmiały cudownie: Piotr Damasiewicz Into The Roots, Tatvamasi. Kapela Niwińskich porwała wszystkich do tańca. No i wiecie, rozmowy, spotkania, radość bytowania w niepowtarzalnych przestrzeniach.<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Eliza Łabarzewska</b></div></blockquote><br /><br /><blockquote>XVI Spotkania Teatralne InNowica 2023 za nami. "<i>Gabinet Dr Caligari</i>" w plenerze przy szumie rzeki przy słynnej 9-tce, gdzieś blisko północy, po ulewie, z upiornymi chmurami, przy blasku księżyca w pełni i świetnie zagraną muzyką Czerwie na żywo. Można rzec, że i pogoda zagrała do filmu niemieckiego ekspresjonizmu lat międzywojnia... Dziękujemy organizatorom za zaproszenie i do następnej edycji w przyszłym rocku.<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Marek Tomalik</b></div></blockquote><br /><br /><blockquote>Ogromniaste dzięki za wspólny finał na Innowica 2023. Wasze szalone tańce były mega inspirujące. Jesteście najlepszą publiką. Dziękujemy za niesamowite wizuale Cinemanual. Specjalne podziękowania dla Piotr Bussold za przygarnięcie nas na deser. Nowica 9 za wibracje i sprzęty. Czerwie ze mega wieczór. Duden Gra-Nowica za noce i dnie. Love & Peace.<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Oranżada</b></div></blockquote><br /><br /><blockquote>Dziękuję organizatorom Piotr Bussold, SPN, muzykom z Nowica 9, gościnie u Iza Z Lasu, fotografom Magdalena Hałoń, Anton Grosch, Sroczce - miłej sąsiadce ze stoiska obok oraz Wszystkim wspaniałym artystom tworzącym festiwal oraz wszystkim przyjaciołom, a także uczestnikom festiwalu których spotkałam pierwszy raz, a którzy mają u siebie moją porcelanową sztukę użytkową i się nią cieszą. To najważniejsze, Radość z obcowania ze sztuką wzmacnia nasze siły życiowe.<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Ewa Szlachetka-Depak</b></div></blockquote><br /><br /><blockquote>To było wspaniałe! Kobiece i męskie bycie w sobie i w Naturze. Bardzo dziękuję, Wy i Korene & Kosti to moje największe wzruszenia! Mam zakodowaną symbolikę granatu z czasów bliskowschodniego archeo życia. Ale tu był dla mnie siłą i wspólnotą. A Maruska Marulyn Ronchi opowieść wywołała łzy, o co łatwo, ale nie publicznie. I wspaniały Marek Kowalski, przypomniał mi Butohpolis. International Butoh Art Festival, ale był taaak odważny i blisko nas, że ach! Ogromny ukłon i wdzięczność!<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Ania Woźniak</b></div></blockquote><br /><br /><blockquote>"<i>Sen o pralesie</i>" poruszył nas do głębi. Szamański jazz Piotra Damasiewicza równie świetny. Innowico trwaj! Robimy do Was ponad 800 km i zawsze warto. Nasze dusze są jeszcze w podróży. Dziękujemy!<br /><br /><div style="text-align: right;"><b>Radosław Palus (Spichlerz Sztuki)</b></div></blockquote><br /><br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4720806217103685296.post-62430699591048574542023-09-09T10:12:00.002+02:002023-09-09T10:21:38.346+02:00Zrzutka - podziękowania<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXaQs2f1VoUwzvuwjOmw-o8x32NUdgUCWy0UwhjQtWobYFxkfZtJsd5RgqMCM2uD0uYaszfdC0LX3KgkDL7sGgatMA-UwNHkawf2_m7sUP7XYVZc17AYxxFf8sIuPaXEUZDCQFL0TqPlfWLkufAbRu-l6PZsMpZSNxy2Z3bgG0ATHvlkZc1dhcJ9IjFg31/s600/dude.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="580" data-original-width="600" height="389" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXaQs2f1VoUwzvuwjOmw-o8x32NUdgUCWy0UwhjQtWobYFxkfZtJsd5RgqMCM2uD0uYaszfdC0LX3KgkDL7sGgatMA-UwNHkawf2_m7sUP7XYVZc17AYxxFf8sIuPaXEUZDCQFL0TqPlfWLkufAbRu-l6PZsMpZSNxy2Z3bgG0ATHvlkZc1dhcJ9IjFg31/w403-h389/dude.jpg" width="403" /></a></div><p>Szanowni Państwo -</p><p><br /></p><p>16 Spotkania Teatralne Innowica 2023 za nami. Zanim podzielimy się wrażeniami i emocjami chcielibyśmy podziękować Artystom, festiwalowej publiczności i wszystkim, którzy zechcieli wesprzeć nas w organizacji tegorocznej edycji za pośrednictwem portalu zrzutka.pl </p><p></p><blockquote>Małgorzata, Evelina Eve Smereczyńska, Anna Pająk-Niewczas, Ania300, Przemysław Witkowski, Agnieszka Świętosławska, Krystyna Skalica, Marek Brzozowski, Joanna (Kok), Tomek (Klarens), Henryk Hanusiak, AG, Aneta Staciwa, Bazylianna Sanocka, Opowieści z Walizki, Pani Kasia, AnioKałasze, Paulia & Rafał, Grażyna Banak, E Głowacka, Anka Co Pasła Baranka, Wojciech Guzik, Agata Cieplińska, Mariusz Kulig, Marta Kightley, Robert Karwala, Dorota Lewandowska, Robert Derlatka, Bożena Zielińska, Joanna Ziółkowska, Dziadówa, Stanisław (Gorący), Małgorzata (Toja), Joanna Nawrocka.</blockquote><p></p><p>Bez Waszej pomocy byłoby nam bardzo trudno "dopiąć" festiwal.</p><p>Ogromne podziękowania dla Was.<br /><br /></p>Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4720806217103685296.post-4563728270496258492023-06-18T08:32:00.025+02:002023-11-06T11:40:44.864+01:0016 Spotkania Teatralne Innowica 2023 - program<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik90dmkP8Df8ytwaNOOxLudZJWle4Orze8A4nD2JvUXRb2vxciHT4wQCAV0TCzE4PZQmoO-2rd_OIICWddEqBo0nJhZBHU-ZjAEauDBohVHpuiUWP5U8SO0pTKl4O-psN8pWiq62uqXhf8VbrdLb-W1wNg3XQTgcf0ASwFLMv54g64m8IeNzV0zuIFmD5X/s3756/plakat%20INNOWICA%202023.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="3756" data-original-width="2728" height="574" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik90dmkP8Df8ytwaNOOxLudZJWle4Orze8A4nD2JvUXRb2vxciHT4wQCAV0TCzE4PZQmoO-2rd_OIICWddEqBo0nJhZBHU-ZjAEauDBohVHpuiUWP5U8SO0pTKl4O-psN8pWiq62uqXhf8VbrdLb-W1wNg3XQTgcf0ASwFLMv54g64m8IeNzV0zuIFmD5X/w416-h574/plakat%20INNOWICA%202023.jpg" width="416" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>Szanowni Państwo -<div><br />Z radością przedstawiamy program tegorocznej edycji festiwalu:<div><br /><b>Czwartek 31.08</b></div><div><br />18.00 Ogień z Wody - scena / plener<br />20.00 Nowica 9 "O tym, co z Bożej głowy wyszło" - scena / plener<br />21.00 Teatr Scena M „Wielki Buzz Grow” - plener</div><div>22.30 Marek Tomalik / Czerwie „Gabinet doktora Caligari” – scena / plener</div><div>23.59 Teatr Naszych Korzeni "Dziad amerykański" - plener<br /><br /><b>Piątek 1.09</b><br /><br />13.00 Pyrih & Batih "Antonycz" (Ukraina) – scena / plener ODWOŁANY !!!<br />15.00 Teatr Gracholka „Tchnienie” – spektakl w Uściu Gorlickim<br />15.00 Jinen Butoh: Maruska Ronchi (Włochy) / Sylwia Hanff / Marek Kowalski – plener<br />17.00 Terminus A Quo „Laski” - plener</div><div>18.00 Maciej Fronczak - wystawa prac plastycznych ODWOŁANY !!!<br />19.00 Teatr Korene & Kosti (Słowacja) „Sen o pralesie” - plener<br />21.00 Malczoff Projekt / Wierszalin „Głosy ciemności” - świetlica wiejska<br />23.00 Teatr Ucha Trzeciego "Pierwsza miłość" - scena / plener</div><div><br /></div><div><br /><b>Sobota 2.09</b><br /><br />11.00 Teatr Gracholka „Tchnienie” - plener<br />12.00 Beata Żaczek – warsztaty lalkowe dla najmłodszych - plener <br />14.00 Teatr Galicja "Ultramaryna" - plener<br />15.00 Jana Korb „Vintage! Woman! Variete!” (Niemcy) – plener <br />17.00 Projekt 3D / Teatr Resursa „Na drogę daję ci strach” - plener<br />19.00 Magdalena Drab „Curko moja ogłoś to” (odwołany !!!)<br />20.00 Międzypokoleniowa Grupa Teatralna Plemię „Bombel” <br />22.15 Piotr Damasiewicz Into The Roots_ - scena / plener<br />23.30 Oranżada - scena / plener<br /><br />Wieczornym koncertom towarzyszyć będą projekcje aktywne Cinemanual - Krzysztof Owczarek.</div><div><br /></div><div>Wydarzenie plenerowe odbywać się będą w przestrzeni łemkowskiej chyży Nowica 9 i okolicach.</div></div><div><br /></div><div>Zastrzegamy sobie możliwość ewentualnych zmian w programie.</div><div><br /></div><div>Sprawy organizacyjne:</div><div><ul style="text-align: left;"><li>Gorąca prośba do osób zmotoryzowanych aby nie parkowały samochodów w okolicy Nowicy 9. <b><u>Droga musi być przejezdna</u></b>. Zakorkowanie spowoduje gigantyczne problemy i zamieszanie. Nowica nie ma parkingów, ale jest na tyle rozciągnięta, że można zaparkować wzdłuż drogi pozostawiając jednocześnie przejezdny pas. Z góry dziękujemy za zrozumienie.</li><li>Tradycyjnie informujemy, iż nie zapewniamy ani nie pośredniczymy w organizacji noclegów dla publiczności.</li><li>Catering Gromik oferuje odpłatnie festiwalowej publiczności posiłki w Sarepcie, w godzinach 12 - 18.</li><li>Artystów chcących wziąć udział w tegorocznej edycji prosimy o nie przesyłanie już swoich propozycji ponieważ program jest zamknięty. Przyjmujemy zgłoszenia na przyszły rok. </li></ul></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;"><br /></span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;"><br /></span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;">Dofinansowano z budżetu państwa </span></b></div><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;">- ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego</span></b></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV2Xx9K4YuApFRDSHmn7LCdwm6RnLMc5HomF2uFL5F2hK-3vIdw-1IfoDPKteBwBDwnEkPfiMiPnri3hp45eoWxLACbuBeUHzPh-F2iraxELT-X7Ypec5_7bfBT_6mSJV-2-FRAcFBrRgdjPSPSQV5ORd6nyBRRsa6tBkRNjk3oXdBE1ZPHPKGJtYUjw/s1600/06_znak_uproszczony_kolor_ciemne_tlo_RGB_PL.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="1600" height="130" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV2Xx9K4YuApFRDSHmn7LCdwm6RnLMc5HomF2uFL5F2hK-3vIdw-1IfoDPKteBwBDwnEkPfiMiPnri3hp45eoWxLACbuBeUHzPh-F2iraxELT-X7Ypec5_7bfBT_6mSJV-2-FRAcFBrRgdjPSPSQV5ORd6nyBRRsa6tBkRNjk3oXdBE1ZPHPKGJtYUjw/w462-h130/06_znak_uproszczony_kolor_ciemne_tlo_RGB_PL.png" width="462" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;">Dofinansowano ze wsparciem finansowym Fundacji Współpracy Polsko-Niemieckiej</span></b></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9Q6-wExXdtiGXvcGUfRtxljbtLtQLAHzJilpoFzW-PSHdEgopEXw3wdVjX_Jkj7eA0WY_k6T8E7FTpVw0rz4VYqdBZKJb8B7xt9u_wt4PLR-OwsacgZGIosDITCOpZ8OvTVpy694S-4T0M3WaWWT1BolsHoZCGma3p_UCG3uhnVolKadxd0Rje13pBg/s528/FWPN_rgb.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="265" data-original-width="528" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9Q6-wExXdtiGXvcGUfRtxljbtLtQLAHzJilpoFzW-PSHdEgopEXw3wdVjX_Jkj7eA0WY_k6T8E7FTpVw0rz4VYqdBZKJb8B7xt9u_wt4PLR-OwsacgZGIosDITCOpZ8OvTVpy694S-4T0M3WaWWT1BolsHoZCGma3p_UCG3uhnVolKadxd0Rje13pBg/w447-h225/FWPN_rgb.jpg" width="447" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><b><span style="font-size: medium;">Współpraca</span></b></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihaTg6sCUfUtWgEvZYHM3SuzM3taBhfbnwUmJ2O27NiWrf2WzAG10Q0TsWzRIPV1jaE3hV_-AhQbQgzQyeTvvXLTkxUo4L9Tae-Q3qnQXs3w1pDawyvxy9jQGNurF9dYqS2LCARsvvolAuXLaPFU44Sjq77VvG_TdqN3XA1nuQv7_DwuaTEeNrLP-VxA/s225/pobrany%20plik.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="225" data-original-width="225" height="334" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihaTg6sCUfUtWgEvZYHM3SuzM3taBhfbnwUmJ2O27NiWrf2WzAG10Q0TsWzRIPV1jaE3hV_-AhQbQgzQyeTvvXLTkxUo4L9Tae-Q3qnQXs3w1pDawyvxy9jQGNurF9dYqS2LCARsvvolAuXLaPFU44Sjq77VvG_TdqN3XA1nuQv7_DwuaTEeNrLP-VxA/w334-h334/pobrany%20plik.png" width="334" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><b>Gminny Ośrodek Kultury w Uściu Gorlickim</b></span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBZjHS6Ts3e4uJx_5nJ4yh6IRCKHq94W7EcZF4oqUJOAqWqQAivxaZC0Ml4zLDrRre-VKPp3PudqqLUwJeFfpr3SQshp7yW40anwVL9jmXv9_fOjFT2x2Sbgc9ONTGhi3GMPRt6Rt6y8FLRmKS33d5-3r52TjXHiBcM5sqrR-mXJlC5xsqJebN7a6OHlJe/s731/POINT_4.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="477" data-original-width="731" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBZjHS6Ts3e4uJx_5nJ4yh6IRCKHq94W7EcZF4oqUJOAqWqQAivxaZC0Ml4zLDrRre-VKPp3PudqqLUwJeFfpr3SQshp7yW40anwVL9jmXv9_fOjFT2x2Sbgc9ONTGhi3GMPRt6Rt6y8FLRmKS33d5-3r52TjXHiBcM5sqrR-mXJlC5xsqJebN7a6OHlJe/s320/POINT_4.jpg" width="320" /></a></div><br /><div style="text-align: center;"><br /></div>Innowicahttp://www.blogger.com/profile/13424950906109533242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4720806217103685296.post-89558766601387518152019-05-23T15:07:00.001+02:002019-05-23T15:17:33.324+02:00Markiyan Ivashchyshyn - pożegnanie<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-PbR0Z1WsBTw/XOaaPv6xcGI/AAAAAAAANYc/rtRm2nLKkSo9vebnjKrT_tapLyU9RGQAACLcBGAs/s1600/55483169_10215661094013023_3233539929216647168_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1257" height="640" src="https://3.bp.blogspot.com/-PbR0Z1WsBTw/XOaaPv6xcGI/AAAAAAAANYc/rtRm2nLKkSo9vebnjKrT_tapLyU9RGQAACLcBGAs/s640/55483169_10215661094013023_3233539929216647168_o.jpg" width="499" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<b>We wtorek (21.05) w wieku 52 lat zmarł we Lwowie Markjan Iwaszczyszyn. Twórca i szef lwowskiego Stowarzyszenia Artystycznego Dzyga. Przyjaciel Nowicy. Przez wiele lat był animatorem niezależnego życia kulturalnego i artystycznego. Dzięki jego wyobraźni, otwartości i determinacji przez lata funkcjonował wielobranżowy "kombinat", który produkował koncerty, festiwale, wystawy. Stworzył miejsce spotkań artystów i publiczności - tak w poradzieckim Lwowie powstała przestrzeń absolutnej wolności twórczej. Dzięki niemu Lwów stał się miastem oddychającym sztuką współczesną. Dziś spoczął na Cmentarzu Łyczakowskim - obok wielkich.</b></div>
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allow="accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture" allowfullscreen="" frameborder="0" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/Izc4ZuERl3k" width="560"></iframe></div>
<br />
<span style="color: yellow;"><i>Film zrealizowany podczas I edycji festiwalu Jazz Bez w Nowicy. Markyan pojawia się w 1:19 i 9:27 minucie.</i></span><br />
<br />
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4720806217103685296.post-60408220346001501622016-10-23T12:51:00.004+02:002016-10-23T12:51:37.177+02:00Krzysztof Czyżewski - Małe centrum świata<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-nxnCAnMgbZc/WAyVWpn8BII/AAAAAAAAAYI/G3pLPSm1UF0HqPXrtbvC0FGbvcTUK9E6wCLcB/s1600/kczyzewski.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="434" src="https://4.bp.blogspot.com/-nxnCAnMgbZc/WAyVWpn8BII/AAAAAAAAAYI/G3pLPSm1UF0HqPXrtbvC0FGbvcTUK9E6wCLcB/s640/kczyzewski.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><b>Małe centrum świata. Esej Krzysztofa Czyżewskiego.</b></span><br /><br /><span style="color: yellow;"><b>Nie byłoby świata, tego zaułka w galaktyce, gdzie możliwa jest miłość, bez małych centrów świata.</b></span><br />
<br />
Wielkie centrum kiedyś było, jedno, przed czasem. Pamięć o nim śpi w wygnaniu człowieka, w śmierci zwierząt i w milczeniu roślin, w skorupach rozbitego naczynia, w iskrach światła skrytych w ciemnej materii, w cierpieniu istnienia. Nasz kosmos stał się pyłem mikrokosmosów i tylko dzięki temu jego rozbicie nie unicestwiło go ostatecznie. Świat przetrwał w tym, co najmniejsze. Świat jest śmiertelnie spragniony małych centrów świata.<br /><br />Wielkiego centrum nie ma. Jeśli powstaje, to jest zaledwie pokusą Historii, szkiełkiem iluzji w oku żądnych panowania. Wtedy rości sobie prawa, potrzebuje ideologii i władzy, wtedy chce być wyłącznie jedno. Niszczy i pożera małe, aż samo popadnie w ruinę. Zawsze się tak kończy: rośnie zadając śmierć, do czasu aż samo padnie jej ofiarą.<br /><br />Gdy centrum urasta w Wielką Liczbę, naprzeciw niego stanąć może tylko to, co najmniejsze i miłosne. Ziemska pokusa i lęk przed potęgą największego sprawiają, że zamiast panować nad sobą chcemy panować nad wieloma, uciekając od siebie. W ten sposób przegrywa się bitwy z uzurpatorami wielkości. Goliat nie zostanie nigdy zwyciężony przez drugiego Goliata, tylko przez Dawida.<br /><br />***<br /><br />Małe centrum świata nie chce być jedno, postrzega siebie jako cząstkę współistniejącą z innymi. Ich moc jest jego mocą; nie żywi się słabością innych; dla swojego rozwoju nie potrzebuje dominować nad otoczeniem. Nie rości sobie prawa do wyłączności, wyjątkowości czy przodowania w czymkolwiek, jedynie do dialogu, współ-czucia i współ-odpowiedzialności.<br /><br />Sztuką, którą szczególnie pielęgnuje się w małym centrum świata, jest przyjmowanie darów. Mówi ona o tym, że nie jesteśmy samowystarczalni, że życie jest obcowaniem ustanowionym na powinności oddawania daru. Świat zwraca się ku nam poprzez dary. Możemy ich nie przyjąć, nie oddać, albo wykorzystać je wbrew intencjom ich ofiarowania. Da nam to poczucie niezależności i panowania. Ale małe centrum świata nie jest "pępkiem świata"; jest współzależne i wolne dzięki odpowiedzialności za współistnienie. Małe centrum świata istnieje w tej mierze, w jakiej inni mogą składać w nim swoje dary.<br /><br />Małe centrum świata otwiera na świat. Na cały świat. Nie przychodzi to jednak łatwo, a tym bardziej nie staje się to ponad głowami tych, którzy są najbliżej. Kosmopolita czy internauta, legitymujący się paszportami obywateli świata, mogą niespodziewanie znaleźć się w nowych gettach, zamknięci przez ideologie otwartości i upowszechniane globalnie technologie komunikacyjne. Ułatwiają one ponad-graniczne obywatelstwo i kontakt z ludźmi o podobnych upodobaniach i kompetencjach żyjących na różnych kontynentach, oddzielają nas natomiast od sąsiadów i współmieszkańców z innego kręgu kulturowego, zwłaszcza od tych, którzy nie chcą, nie potrafią lub z różnych innych względów - także materialnych - nie mogą przystąpić do naszego obywatelskiego forum albo sieci komunikowania się. Małe centrum świata otwiera na sąsiada, tego najtrudniejszego do zniesienia, bo najbardziej realnego Innego, wobec którego chce się uciekać w świat, daleko. Tymczasem tutaj "cały świat" staje się dostępny w bliźnim, z którym można się zabliźnić. Dopiero potem przychodzi reszta.<br /><br />***<br /><br />Małe centrum świata jest gościnne, obejmuje każdego, kto wstąpi do jego wnętrza, i wszystko, czego dosięga jego promień - każdą drobinę życia i każdy okruch czasu. Nie przyznaje obywatelstwa jednym, a wilczego biletu drugim. Nawet ci, poddani Wielkiej Liczbie i zarażeni panowaniem nad innymi, tutaj mieszkają. Wielkie centrum, tworzone przez ludzi po Wygnaniu, nawet ono jest zaledwie częścią małego centrum świata, gdzie wszystko zaczyna współistnieć, gdzie każda granica przebiega wewnątrz i nie ma żadnej, która byłaby jego granicą zewnętrzną. Ci, którzy burzą i depczą małe, również są częścią małego centrum świata. Jak również ci wykorzenieni i uciekający z domu w poczuciu wyższości i siłowej przewagi nad tym, co pragną zostawić za sobą, bo wstydzą się tego, skąd pochodzą i z kim współżyją - a więc wszyscy ci, których określilibyśmy mianem prowincjuszy - oni też tu zamieszkują.<br /><br />Małe centrum świata jest prowincją zdolną wyzwolić z prowincjonalizmu. Mości się tam, gdzie powstaje nowa przestrzeń do zagospodarowania. Potrzebuje pionierów, organicznego budowania w długim trwaniu, wolności dla czynienia nowego. Tworzą go ludzie głodni podróży poza horyzont swojskości, niesforni wobec sztywnych reguł i absolutystycznych racji. Szanuje indywidualne i pojedyncze, ale indywidualistów i "wolne ptaki" prowadzi dalej, poza rubież "ja" i "moje", ku wolnemu aktowi tworzenia zakorzenionemu w życiu wspólnoty i rozwijającemu się w ciągłym z nią dialogu. Poszukiwacze prawdy i tajemnic świata, w wielkich centrach adorowani za swój geniusz, tutaj odkrywają granicę poznania i mądrości, której nie sposób pokonać samotnie, tylko we współ-byciu z innymi. Cele klasztorne, studia artystów, biblioteki filozofów, warsztaty najrozmaitszych specjalizacji, gniazda i rodzinne siedliska - każda z tych przestrzeni jest tylko przedsionkiem do kręgu wspólnoty, pośrodku którego pali się bezimienny ogień.<br /><br />***<br /><br />Małe centrum świata " kocha przeszłość dla przyszłości"1. Jego fundament położony jest głęboko w warstwach pamiętania, a praca nad archeologią pamięci nie ma tutaj końca. Otwarcie tej prowincji na świat nie jest wyobcowaniem ani budowaniem od zera. Na powierzchni życia istnieje tyle podziałów, ran, nierozstrzygalnych konfliktów i przeciwstawnych racji, że łatwo na tym płytkim gruncie zbudować osobne i zamknięte na siebie światy. Można próbować odciąć się od tego, zatrzeć ślady przeszłości, schować się za parawanem ignorancji i obojętności. Ale małe centrum świata nie jest przystanią dla partaczy, którzy budują na krótko i byle jak, nie bacząc na przyszłość. Tutaj po otwartość i sztukę życia razem zstępuje się w głąb pamięci i do samych trzewi miejsca, palimpsestu różnych losów i kultur. To, co było głębokim podziałem na powierzchni, w głębi odnajduje wspólny korzeń, jest splecione. Tutaj zakorzenienie jest formą odzyskiwania przyszłości.<br /><br />Małe centrum świata ustanawiane jest w ciągłości tradycji. Nie można zapominać, że to żywa rzeka, a nie strzeżone zbiorniki stojącej wody. Wierność tradycji to nie upamiętnianie, lecz kontynuacja. Jeśli uświadomimy sobie, kim byli ci, którym chcemy dochować wierności, okaże się, że o ciągłości tradycji stanowi nieustanne zmienianie świata, przekraczanie granic oraz bunt przeciw zastygłym formom życia. Tajemnicą małego centrum świata jest to, że zamiast związywać ręce pionierom i innowatorom troską o zachowanie dziedzictwa albo nakazem pielęgnowania pamiątek, daje im szansę poszukiwania i tworzenia, które obejmują również przeszłość, odkrywają jej przyszłościowy potencjał, znajdują dla niej nowe formy wyrazu, a jednocześnie wyzwalają ją ze skostniałych form "uprawiania tradycji".<br /><br />***<br /><br />Małe centrum świata ukształca świat poprzez jego romantyzowanie. Praca organiczna i polskie tradycje pozytywistyczne są autentyczną formą romantycznego zaangażowania się w świat. Tym samym, czym jest tradycja Bildung, której wyraz nadał Novalis: Świat musi zostać zromantyzowany. W ten sposób odnajduje pierwotny sens. Romantyzowanie to jakościowe potęgowanie. (.) Nadając rzeczom pospolitym wyższy sens, zwykłym - tajemniczy wygląd, znanym - godność rzeczy nieznanych, skończonym - pozór nieskończoności - romantyzuje je 2. Małe centrum świata uzyskuje wyższy sens przez jakościowe spotęgowanie najbliższej nam otuliny życia.<br /><br />Kamieniem węgielnym małego centrum świata jest niewidzialny most. W świecie po rozpadzie i z piętnem wygnania jedyne realne spoiwo dla zerwanych więzi może pochodzić z anty-materii. Wielkie centra potrzebują mostów umożliwiających im ekspansję i panowanie nad innymi. Do dyspozycji mają jedynie materialne budowle, za którymi stoi technologia, coraz bardziej odcięta od warstwy mitu skrywającej prawdę o budowaniu przejścia pomiędzy różnymi brzegami. Ponieważ w małym centrum świata wszystkie granice są wewnątrz, obejmują bardzo różnych ludzi nie wykluczając nikogo, jego tkanka życia zasadza się na nieustannym wysiłku przechodzenia na brzeg Innego. Nie jest to kwestia wyłącznie życia duchowego, także pragmatyki codzienności. Materialne złącza i drogowe przęsła ułatwiają fizyczną komunikację, ale w żaden sposób nie decydują o przechodzeniu na brzeg Innego. W tym sensie jedynie realne mosty powstają z anty-materii - niewidzialne, budujące tkankę łączną między wszystkimi okruchami życia, wciskającą się we wszystkie szczeliny istnienia, tam, gdzie żywe są pamięć i emocje, cierpienie i utrata, odmienność i brak porozumienia.<br /><br />Małe centrum świata istnieje nie dzięki tym, którzy mają rację, czekając na swoim brzegu aż inni dołączą do nich, ale dzięki tym, którzy wychylają się ku Drugiemu.<br /><br />Małe centrum świata tworzy się na linii Powrotu. Ocalone w tym, co najmniejsze.<br /><br /><i>*Krzysztof Czyżewski, praktyk idei, animator kultury, poeta i eseista, współtwórca Ośrodka Pogranicze - sztuk, kultur, narodów w Sejnach oraz Fundacji "Pogranicze".<br /><br />Tekst wygłoszony podczas uroczystości wręczenia Nagrody im. Zygmunta Glogera. Łomża, 14 października 2016 roku.<br /><br />1 Napis wyryty na grobie Zygmunta Glogera na Starych Powązkach w Warszawie, kwatera nr 52 głosi: "Kochał przeszłość dla przyszłości".<br /><br />2 Novalis, Uczniowie z Sais, w przekładzie Jerzego Prokopiuka. Warszawa 1984, s. 96.</i><br />
<br />
<i><b>(<span style="color: yellow;"><a href="http://bialystok.wyborcza.pl/bialystok/1,35241,20866644,male-centrum-swiata-esej-krzysztofa-czyzewskiego.html#ixzz4Nto7QXYp" target="_blank">Żródło</a></span>)</b> </i>Innowicahttp://www.blogger.com/profile/13424950906109533242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4720806217103685296.post-46587971240244864272016-05-19T10:30:00.001+02:002023-03-09T22:53:29.439+01:00Opowiadanie dla Lem.Fm +<span style="font-size: large;"><b><i>Wywiad dla łemkowskiego tygodnika Lem.Fm +</i></b></span><br />
<br /><i>
Na co dzień mieszka Pan w Warszawie. W jaki sposób znalazł Pan zakątek Nowica, który niektórzy nazywają końcem świata? Co urzekło Pana w tym miejscu i jak zrodził się pomysł, aby łąki, lasy, potoki stały się tłem i sceną dla kulturalno-artystycznych wydarzeń?</i><br />
<br />Do Nowicy trafiłem prawie 25 lat temu. Przyjechałem tam z przyjaciółmi na majówkę. Od samego początku zakochałem się w tym miejscu, w magii tej doliny, w otoczeniu połonin, ale przede wszystkim w ludziach, którzy tam mieszkają, pracują, żyją. Życie tak bardzo ich doświadczyło zawieruchą dziejową i wojenną, ale mimo swoich osobistych, trudnych przeżyć dla każdego mają otwarte serca, uśmiech, dobre słowo. W dużych miastach bardzo trudno spotkać takich „ludzi-serca”.<br /><br />
Artystyczne tradycje Nowicy sięgają okresu międzywojennego. Urodził się tutaj wybitny ukraiński poeta - na wskroś przesiąknięty duchem Łemkowszczyzny – Bohdan Ihor Antonycz – nazywany przez niektórych pierwszym „ poetą ekologicznym”.<br />
<br />Nowica została ponownie artystycznie odkryta – jeśli można użyć takiego stwierdzenia – przez Włodzimierza Staniewskiego, który na początku lat 80-tych wraz z grupą przyjaciół z Teatru Gardzienice przemierzał rubieże Polski wschodniej i południowej w poszukiwaniu miejsc, które zachowały swoją kulturowość – nietknięte i nie skażone cywilizacją – czerpiąc z nich inspirację. W tej grupie było bardzo wielu dziś wybitnych i ważnych dla kultury polskiej ludzi m.in. Krzysztof Czyżewski – założyciel Ośrodka Kultur Sztuk i Narodów Pogranicze w Sejnach, Tomasz Rodowicz i Dorota Porowska ze Stowarzyszenia Teatralnego Chorea, Waldemar Czechowski – filmowiec dokumentalista i Jadwiga Rodowicz. Szczególne miejsce w Nowicy mają Wacław i Ermudte Sobaszek z Teatru Węgajty, którzy przyjeżdżają tu od wielu, wielu lat ze swoimi Allelujkami.<br /><br />
A cała przygoda ze Spotkaniami Teatralnymi Innowica zrodziła się w sposób spontaniczny. W łemkowskiej chyży pod numerem 9 żył jeden z ostatnich wiejskich muzykantów – Jan Szymczyk. Jego marzeniem było by po jego śmierci w tym domu zawsze tętniła muzyka, by był on domem spotkań artystów. I tak też się stało. Te tradycję kontynuują po dziś dzień muzycy grupy Nowica 9, którzy wcześniej nazywali się Zabrzańska Orkiestra Rockowa z Nowicy. Oni organizowali tu niszowe Spotkania Artystów, na które przyjeżdżali ludzie by spotkać się tworząc wolną i nieskrępowaną atmosferę twórczej pracy. Jednak przemiany społeczne i gospodarcze w kraju spowodowały, że i oni musieli utrzymać swoje rodziny i przyjeżdżali coraz rzadziej. W 2007 roku będąc na wakacjach w Nowicy uczestniczyłem w Festiwalu Mniejszości Etnicznych, który zorganizował łemkowski zespół Pod Kyczerą. Zainspirowany tym wydarzeniem, duchem Spotkań Artystów w Nowicy 9, tradycjami Gardzienic i Węgajt, swoim życiem zawodowym w Teatrze Narodowym – pomyślałem - czemu nie spróbować wskrzesić ponownie tego ducha? W Nowicy istniało Stowarzyszenie Przyjaciół Nowicy, skupiające grupę pasjonatów tej wsi, które powstało w celu ratowania szkoły podstawowej w Nowicy. Po powrocie do Warszawy zadzwoniłem do kolegów opowiadając o tym pomyśle. Usłyszałem – „oczywiście, wchodzimy w to”. Napisałem do kilku zespołów teatralnych, które odpowiedziały pozytywnie na zaproszenie. No i zaczęło się ...<br /><br /><i>
Nowica jest miejscem, gdzie mam wrażenie ludzie chowają się przed cywilizacją, uciekają od dóbr doczesnych, mówią NIE dla tego co współczesne. Jak Pan myśli, co ma w sobie to miejsce, że zrzesza tam gdzie pozornie nic już nie może się wydarzyć osoby, które swoimi barwnymi osobowościami były by w stanie obdzielić tysiące miejsc i ludzi?</i><br />
<br />To bardzo ciekawe pytanie. Wspomniałem o tym trochę wcześniej. Spotkałem się z takim stwierdzeniem dotyczącym festiwalu, ale chyba też dobrze określającym Nowicę - to miejsce, które jest poza pozą. Tutaj nikt nikogo nie udaje – jest taki jaki jest na prawdę. Każda nieszczerość wychodzi od razu. Wszyscy podchodzą do siebie z sercem na dłoni. Taka atmosfera przyciąga ludzi do siebie i zbliża. Do Nowicy przyjeżdżają wrażliwcy, osobowości twórcze – uciekające przed kłamstwem, nieszczerością, spragnione autentycznego spotkania z drugim człowiekiem. Duże ośrodki nie sprzyjają takim postawom – zawsze jest coś do ukrycia, do zakombinowania, do zafałszowania.<br />
<br /><i>
Kim są artyści, którzy przyjmują zaproszenia na Innowicę, lub którzy sami wyrażają chęć wystąpienia w tych niecodziennych okolicznościach scenicznych?</i><br />
<br />Staramy się zapraszać artystów, którzy znali Nowicę wcześniej i tych, których twórczość widzimy oczami wyobraźni w kontekście Innowicy. Nie chcemy prezentować sztuki jarmarcznej, hałaśliwej, komercyjnej. Chcemy pokazywać wydarzenia, które mówią o czymś ważnym, przekazują uniwersalne wartości, niejednoznaczne - pozostawiają w głowach widzów pytania, refleksje. Takich artystów poszukujemy w czasie, w którym układamy program kolejnych edycji. Dobra fama festiwalu roznosi się po kraju i zagranicą pocztą pantoflową i bardzo często to sami artyści wychodzą do nas z inicjatywą.<br />
<br /><i>
Dla jakiego odbiorcy jest ten festiwal?</i><br />
<br />Program festiwalu układany jest w taki sposób żeby każdy znalazł w nim coś dla siebie – począwszy od najmłodszych widzów po seniorów. W tym miejscu muszę wspomnieć o fenomenalnym zjawisku jakim jest reakcja najmłodszych na bardzo poważne przedstawienia, w których uczestniczą rodzice. Mimo, iż czasem nie rozumieją treści to odbierają je bardzo intuicyjnie – czasem spontaniczniej niż rodzice.<br />
<br /><i>
Jakie znaczenie dla festiwalu ma przenikająca się, w sposób szczególny w tym miejscu, kultura polska z łemkowską? Czy staracie się Państwo w wyjątkowy sposób oddać jej cześć i zaznaczyć jej obecność?</i><br />
<br />Ten element jest dla nas bardzo istotny. Mieszkańców Nowicy, Łemkowszczyznę traktujemy bardzo poważnie – zawsze z poszanowaniem lokalnej kultury. To są nasi Gospodarze, którym należy się szacunek i honory. Nie zawsze na każdym festiwalu jest akcent Łemkowski, ale nie wynika to z ignorancji, a bardziej z niewiedzy i braku dostatecznej informacji o działalności kulturalnej w środowiskach Łemkowskich. Pracując na co dzień w mieście nie dochodzą do nas informacje o ciekawych zespołach grających np. tradycyjną muzykę łemkowską. Z pełnym chapeau bas - nie jest filozofią zaproszenie zespołu LemOn, którego płyty można kupić w każdym sklepie, obejrzeć w telewizji czy znaleźć w internecie. Nas interesuje prezentacja kultury Łemkowskiej w jej wymiarze tradycyjnym, najbardziej autentycznym. Naszymi gośćmi byli m.in. rewelacyjny zespół Micne Ziła, gościliśmy narodowy teatr ze Słowacji Divadlo Alexandra Duchnovica, który jest chyba jedynym na świecie zespołem grającym w języku rusińskim, prezentowaliśmy spektakl muzyczno-literacki „Antonycz w domu”, w ubiegłym roku naszym gościem był młody pisarz słowacki Maros Krajniak, który w swoich utworach porusza się po rusińskim świecie. Mamy nadzieję, że ten krótki wywiad przyczyni się w jakimś stopniu aby napisać do nas (adres mailowy jest na oficjalnej stronie festiwalu www.innowica.pl ) i poinformować o ciekawych zjawiskach w kulturze Łemkowskiej, a my w miarę możliwości będziemy starali się je sukcesywnie prezentować w czasie festiwalu.<br />
<br /><i>
Czym różnią się od siebie poszczególne festiwale? Czy atmosfera, specyfika, treść zmieniały się na przestrzeni lat?</i><br />
<br />Staramy się by zachować ciągłość repertuarową. Na przestrzeni lat festiwal wyrobił sobie wierną publiczność, której z roku na rok przybywa, i jak na nią przystało są to ludzie, którzy w tym czasie przebywając w Nowicy, starają się nie zakłócać spokoju stałym mieszkańcom i ich normalnego trybu życia. Festiwal wciąż pozostaje wolnym festiwalem – wstęp na wszystkie wydarzenia jest bezpłatny – choć mam wrażenie, że czasem odbywa się to ze szkodą dla odbioru sztuki.<br />
<br /><i>
Czym dla Pana osobiście jest Innowica?</i><br />
<br />Odpowiem żartobliwie. Innowica to moje dziecko. Bywa bardzo nieznośne, z czasem wymaga coraz więcej nakładów finansowych i uwagi. Potrafi wycisnąć łzy, jest przyczyną przygnębienia, złości, ale kocham je bardzo.<br />
<br /><i>
Jakie miejsce w wielkim świecie zajmuje Innowica? Czy np. Warszawa zna Innowicę?</i><br />
<br />W środowisku artystów o Nowicy słyszało bardzo wiele osób. Zdarza się, że dzwoniąc do któregoś zespołu teatralnego czy artysty słyszę słowa: „Cześć, jak miło – czekałem na Wasz telefon i zaproszenie”. Staraliśmy się nie nagłaśniać medialnie festiwalu obawiając się, by nie spowodować najazdu na tę magiczną wieś. Doszliśmy w tym roku z kolegami do wniosku, że odrobina reklamy nie zaszkodzi, bo podróż w te regiony wymaga wielu wyrzeczeń - nie ma też odpowiedniej infrastruktury, żeby przyjąć większą liczbę osób, dlatego potop nam nie grozi. W kwietniu, w warszawskim klubie Fugazi odbył się benefitowy koncert na rzecz festiwalu, w którym charytatywnie zagrało wiele zespołów z kręgu kultury alternatywnej.<br />
<br /><i>
Czego możemy się spodziewać w tym roku? W jaki sposób zachęcił by Pan naszych czytelników do wzięcia udziału w imprezie i przede wszystkim czy Łemkowie poczują łemkowskiego ducha na tegorocznej imprezie?</i><br />
<br />Z uwagi na ograniczone możliwości finansowe program tegorocznej edycji jest skromniejszy, ale nie znaczy to, że jest mniej ciekawy. Będziemy mogli obejrzeć artystów, którzy byli już gośćmi Innowicy i którzy czują jej atmosferę m.in. Teatr Biuro Podróży, Teatr Klinika Lalek, Teatr Cinema. W tym roku nie będzie może spektakularnego elementu Łemkowskiego, ale też nie zapominamy o nich – będziemy gościć Antoniego Kroha – wybitnego pisarza z kręgu kultury karpackiej, autora „Sklepu potrzeb kulturalnych”, „Łemkowszczyzny” wydanej przez wydawnictwo Bosz. Przedstawi on fragmenty swojej najnowszej książki poświęconej Łemkom.<br />
<br />
Z Piotrem Bussoldem rozmawiała Monika Tylawska.<br />
<br />
<br />Innowicahttp://www.blogger.com/profile/13424950906109533242noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4720806217103685296.post-16491602397588005402016-03-25T08:41:00.004+01:002016-03-25T08:41:44.373+01:00Benefit na rzecz IX edycji festiwalu Innowica - Klub Fugazi, Warszawa<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-qPB1evcnPAw/VvTrqGq5aOI/AAAAAAAAMdk/ufSytHbVCtU3pxxFQ_BydoHybqxx7vlLQ/s1600/innowica_fugazi_plakat_NET.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://3.bp.blogspot.com/-qPB1evcnPAw/VvTrqGq5aOI/AAAAAAAAMdk/ufSytHbVCtU3pxxFQ_BydoHybqxx7vlLQ/s640/innowica_fugazi_plakat_NET.jpg" width="448" /></a></div>
<br />Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4720806217103685296.post-63624487299804641942012-05-09T09:05:00.000+02:002012-05-09T09:05:10.816+02:00Innowica w Dwójce PR<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-gxZfyG4DhTw/T6oVHeWqK4I/AAAAAAAAGXM/yBN2iFWUSsk/s1600/photo.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="175" src="http://3.bp.blogspot.com/-gxZfyG4DhTw/T6oVHeWqK4I/AAAAAAAAGXM/yBN2iFWUSsk/s320/photo.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
14 kwietnia 2012 w programie Justyny Piernik "Przestrzenie kultury" na antenie II programu Polskiego Radia o Innowicy opowiadali Piotr Bussold, Mateusz Sora i Olena Jeremenko ze Lwowa. Zapraszamy do posłuchania.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
"Zapraszamy do wysłuchania rozmowy o niezwykłej wsi Nowica, która jak magnes przyciąga uciekinierów z miast, miłośników przyrody i tradycji, a także artystów, tworzących tam z wielką pasją. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
W "Przestrzeniach kultury" gośćmi Justyny Piernik byli Piotr Bussold i Mateusz Sora, członkowie Stowarzyszenia Przyjaciół Nowicy, organizatora wielu imprez kulturalnych. Jednym z najważniejszych są niewątpliwie Spotkania Teatralne Innowica, na które co roku czeka niecierpliwie publiczność. Równie chętnie do Nowicy przyjeżdżają artyści. Zazwyczaj prezentują więcej niż jeden, zakontraktowany spektakl, bo - jak podkreślają goście - są to Spotkania teatralne. Spotkania zaś polegają na relacji z drugim człowiekiem, z Bogiem, z twórcami, ze sztuką, z naturą. Dlatego to nie jest festiwal czy przegląd i tu także leży tajemnica jego niezwykłości.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Swoje pierwsze podróże do Nowicy wspominają Wacław Sobaszek, założyciel Teatru Wiejskiego "Węgajty" i Krzysztof Czyżewski, twórca ośrodka Pogranicze w Sejnach. W studiu gościła także Olena Jeremenko, członkini m.in. zespołu Burdon, Tatosh Banda - reprezentująca środowisko lwowskich muzyków, chętnie goszczących w Nowicy.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Skąd się bierze tajemnicza siła Nowicy? To miejsce leżące na uboczu, a jednak tętniące pełnia życia. Wieś ukryta między Gorlicami, a Krynicą Górską. Między Polską a Słowacką, między Polską a Ukrainą. (gs)"</div>
<br />
<a href="http://www.polskieradio.pl/8/1415/Artykul/594353,Raj-na-uboczu-Cuda-Beskidu-Niskiego">http://www.polskieradio.pl/8/1415/Artykul/594353,Raj-na-uboczu-Cuda-Beskidu-Niskiego</a>Unknownnoreply@blogger.com0